آسمان هشتم

گوڵی من دونیا تا ماوە هەر وایە

بونی تو ماوە لەکن باو بو من ناێە

گەرچی بزانم دونیا پر ڵە کیژی جوانتر بوە

بەڵام جگە ڵە ناوی تو هیچ ناوێک بەسەر ڵیوی من ناێە

شاخی هەر فیلەک روژێک بەدەستی من شکا

ئەما گڵی گیانی من روژێک بە دەستی بایە

ناخەوم تا روژێک ببینم وەکو جاڕان چاوی تو

بشخەوم خەوی تو نازانم بو بەچاوی من نایە

تو کە رویشتی روح ڵە گیانی من نەما

تو هەر بزانە تازە هیچ کەس بو ڵای من نایە

زیندو نەمێنم گەر ببینم دەستی کەس بێ بە دەستی تو

فکری ئەم روژە وای لیکردومە کە هەناسەی من نایە

بەردی قەبری من بلێن بە یارم کە قەت ماچی نەکات

هەر چەند بزانم کە قەت قەت بەسەر قەبری من نایه

*******

کەس نەزانێ چیە دەردم جگە ڵە خوم و خودا

ساڵ های ساڵە دڵم شکاوە و دەنگی دەر نایە

پێ لەسەر دڵم دامەنێ کە زور لەمێژە سوتاوە جەرگم

حەک نەمێنم بە دونیا کە تا ماوم روژگاری من هەر وایە

*******

ترجمه فارسی:

گُل من تا که دنیا دنیاست اینگونه خواهد بود

بوی تو مانده به دست باد اما برای من نمی آید

گر چه میدانم دنیا پر از دختران زیباتر از تو بود

اما بجز نام تو هیچ نامی بر لبان من نمی آید

شاخ هر فیلی روزی به دست من شکست

اما خاک جان من روزی به دست باد است

نمی خوابم تا که ببینم دوباره مثل سابق چشم تو

بخوابم هم نمی دانم خواب تو چرا به چشمان من نمی آید

تو که رفتی روح هم از جان من پر کشید

تو اما بدان دیگر هیچ کسی بسوی من نمی آید

زنده نمانم اگر ببینم دست تو باشد به دست دیگری

فکر این روز هم کاری کرده با من نفسم در نمی آید

به یارم بگوید که هیچ وقت به سنگ قبرم بوسه نزند

گرچه می دانم که هرگز و هرگز سر قبر من نمی آید

*******

کس نمی داند درد من چیست بجز خودم و خدا

سالهای سال است که دلم شکسته و صدایش در نمی آید

بر روی دلم پا مگذار که دیر زمانیست می سوزد جگرم

زنده نمانم به دنیا چون تا که زنده ام روزگار من همیشه اینگونه خواهد بود

*******

شعر از: مصطفی رسولی