نیست کسب امروز مهمان توام

نیست کسب امروز مهمان توام

چنگ بهر تو زنم آن توام‌‌

گفت عمر و مهلتم دادی بسی

لطف ها کردی خدایا با خسی

معصیت ورزیده ام هفتاد سال

باز نگرفتی ز من روزی نوال

نیست کسب امروز مهمان توأم

چنگ بهر تو زنم کان توأم

چنگ را برداشت و شد الله جو

سوی گورستان یثرب آه گو

گفت خواهم از حق ابریشم بها

کاو به نیکویی پذیرد قلبها

چون که زد بسیار و گریان سر نهاد

چنگ بالین کرد و بر گوری فتاد

خواب بردش مرغ جانش از حبس رست

چنگ و چنگی را رها کرد و بجست‌‌

گشت آزاد از تن و رنج جهان

در جهان ساده و صحرای جان‌‌

جان او آن جا سرایان ماجرا

کاندر اینجا گر بماندندی مرا

خوش بدی جانم در این باغ و بهار

مست این صحرا و غیبی لاله‌‌زار

بی‌‌پر و بی‌‌پا سفر می‌‌کردمی

بی‌‌لب و دندان شکر می‌‌خوردمی‌‌

ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ

کردمی با ساکنان چرخ لاغ‌‌

چشم بسته عالمی می‌‌دیدمی

ورد و ریحان بی‌‌کفی می‌‌چیدمی‌‌