مترسان ما را...

ما را مترسان که از مرگ نهراسیم

گر عمری پرستیدی تو بتهای خیالی

ما غیرِ خدا اما کسی را نشناسیم

دست ما نشکانید که پا در ره تغییر نهادیم

با هر روزنه ای که ما را از این ذلت برهاند

حجاب غلط از تن درآریمُ پشت سر هم ایستادیم

امید نهادینه شده که چون برخیزیم طوفان به ره افتد

با تیر زمین گر بزنید خط مقدم ما را

کودکی برخیزدُ انبوه جماعتی پشت سرش افتد

خود را برهانید از این جهل

یا گردن بزنید ما را به جوانی

تا به پیری عصا به دست نگیریم

مپندارید چون ساکت نشسته ایم، سر به زیریم

گر بایستد آدمی با دستهای گره کردهُ بزند فریاد

دختری با تار مویی هم بتواند بزند گردن جلاد

شعر از: مصطفی رسولی