این شرح فراق تو

این شرح فراق تو، پایان نمی گیرد

چون روز وصالی نیست، سامان نمی گیرد

من پیرم و کنعان نتوانم رفت

دل تا نیابد یوسفم را، آرام نمی گیرد

باور کنی یا نکنی به جوانی پیرم

یک پا نه و دو پا به زنجیرم

نکشم دست ز تو با همه پیری

حیف دگر دستم دست تو را نمی گیرد

دردم گویم هر دم به هر که غیر تو

لیک قلبم جز ز تو فرمان نمی گیرد

در رندی و زهد و پارسایی

جز به آیین تو عشق خو نمی گیرد

گر صد بار بشکنی بال و پرم را

جز تو دل یار دیگری نمی گیرد

با بالی که بود و تو شکستی

پرنده ام بی تو بال و پر نمی گیرد

صیادم و با کمانی بی تیرم

تا میلم نکنی قلب تو را نشانه نمی گیرد

به بیشه ام و خلق و خوی انسانیم نیست

دل جز به خلق و خوی تو رام نمی گیرد

عمری به یاد تو گذشت و بی تو سر شد

به پیری مثل جوانی دل آشیان نمی گیرد

روزی مرا با تو، آسمانی و بال و پری بود

اینک که آسمان باقیست، زخم بالم درمان نمی گیرد

شعر از: مصطفی رسولی

تبلیغات متنی

ارسال دیدگاه