مرا برای خودت و خودت را برای من آرزو کن!

تا اینجا هر روز و هر شبی که بر ما گذشته بیا بی خیال شویم! بیا با هم انتظار شبهای را بکشیم که زیر نور مهتاب کنار هم نشسته ایم و ستاره ها را نگاه می کنیم! تو نگاه ستاره ها کنی و به دنبال ستاره اقبال من بگردی و من تو را نگاه می کنم! آخر میدانی من ستاره ام را به زمین یافته ام! تو ستاره ها را بشماری و من تار موهای تو را بشمارم! تو از شمردن ستاره ها خسته شوی و من از شمردن تار موهای تو خسته نشوم! خسته که شدی برخیزم و برایت یک فنجان چایی بریزم! کدامین مرد دوست ندارد برای بانوی زیبای رویاهایش فنجانی چایی نیاورد! چایی ام را بعد تو می خورم! آخر دوست دارم چایی ام را همانگونه بخورم که تو می خوری! چایی ات را که خوردی به حرف بیایم و تو را بگویم! بانوی من اکنون که در کنار من هستی من خوشبخترین انسان روی زمین هستم! تو نگاه من کنی و من نگاه تو کنم! بخندی تا منم بعد از خندیدن تو بخندم! من اول به تو می گویم از اینکه کنار من هستی چقدر خوشبختم! بعد از من تو هر آنچه را که دوست می داری بگو تا من محوی تماشای تو گردم! دوباره نگاه ستاره ها کنیم! با خودم چیزی را زیر لب زمزمه می کنم! تو بپرسی چه گفتم! و من بگویم جز تو مگر چیزی میدانم که بگویم! اسم تو را زمزمه کردم بانوی من! روی تک تک ستاره ها اسم تو را گذاشته ام! آن ماه را هم ببین به نام من است! ستاره از ستاره دور و من به تو نزدیکتر از رگ گردنت هستم!

بیا با هم برای هم اکنون که دور از هم هستیم همدیگر را آرزو کنیم! تو خودت را جای من بگذار! و من هم خودم را به جای تو!

مرا برای خودت و خودت را برای من آرزو کن!

قشنگی رویاهای من به این است که تو به آینه اتاق من باشی! و من به خانه تو!

نشسته ام و به رویاهای قشنگم تو را خیالبافی می کنم! لباسی از ابریشم بر تن داری! بوی عطر موهای تو فضای اتاقم را پر کرده! رویاهای من با تو به اینجا ختم نمی شود! تو به هر لحظه و هر روز و هر شب رویاهای من هستی! تو اکنون اول و آخر رویاهای منی!

چیزی به ذهنم آمد که به رویاهایم بارها به تو گفته ام! میدانی دیگر؟!

میدانی که دوستت دارم چون من هم میدانم که دوستم داری!

متن از: مصطفی رسولی