فصلی از عاشقانه ها

ای تلاقی کوه با دریا

حاصل واقعیت و رویا

باز مدیون توست باغ غزل

قاصد ابرهای باران زا

گرچه می دانم از غریبه و دوست

بارها زخم خورده ای اما

سنگ را هم ز خود نمی رانی

روح زلال و پاک آینه ها

در این خرابی فریب آباد

دستم ز دست تو مباد رها

به هزاران بهار هم ندهم

فصلی از عاشقانه هایت را

دوست دارم دوست دارم تو را

شاعر:؟