این است روزگار من...

دلتنگ توام بسیار

اگر حال مرا می پرسی

مانده ام به جاده ها

اگر جای مرا می پرسی

هر چه گفتم نیست جز تو

کسی که دستش گیرم

سیه شده روزگارانم

اگر فال مرا می پرسی

با پیراهنی از تو

گفتم پیدا کنم جایت را

مویم سپید گشته

اگر پایان مرا می پرسی

یک خانه بود که دگر نیست

آنجا که می داد بویت را

تنها چون خدایم اکنون

اگر نشان مرا می پرسی

پر از چین شد همه پیشانی

سالهاست نمی خندم

بمیرم هم نمیدانی

اگر انتهای مرا می پرسی

شعر از: مصطفی رسولی

تبلیغات متنی

ارسال دیدگاه