دوستت دارم هایی که مرا از تو دور کرد!
عاشقی به ما نیومده که! هرکه را دوست داشتم مثل خوره افتاد بر دل و جانم تمام وجودم را خورد! من درد کشیدم و اما او بی تفاوت بود! من بیشتر از اینها عاشق بودم و دل سپردم! من سیر نشدم از دوستت دارم های که بهش گفتم و او با همان دوستت دارم اول از منم سیر شد! مانده ام لیلی چگونه بود که عاشق مجنون شد! مجنون بهش دوستت دارم نگفته بود مگر؟! تا وقتی من بهش دوستت دارم نگفته بودم حال مرا می پرسید و نگران حال و احوال من بود! ولی همین که فهمید دوستش دارم دیگر حال مرا نیز نپرسید! دوستت دارم مگر باعث نزدیکی دو قلب نیست که من هرچه به او گفتم دوستش دارم او از من دور و دورتر شد! من جای خودم ماندم و او تا آن سر دنیا هم رفت! من عاشقی نمیدانم! در توان من نبود همه دنیا را دوست داشته باشم و برای همه بمیرم! فقط می دانستم عشق او را با همه دنیا عوض نمی کنم! فقط یکی بود ولی همه ی دنیای من بود! من جایی در قلب او داشتم؟! نه نداشتم! مردن را نمی دانستم که چیست و ازش به خودم نگفته بودم تا وقتی بهش دوستت دارم نگفته بودم! ولی وقتی فهمید دوستش دارم واژه منحوس مردن کنار هر سطر شعرها و نوشته های من می آمد! این را میدانم دوست داشتن من شکل آدمیزاد نبود وگرنه گفته بودن به من آنگونه که من دوستت دارم میدانم نه مجنون میدانست و نه فرهاد تجربه کرده بود!
نویسنده: مصطفی رسولی
تاریخ: جمعه , 03 شهریور 1396 (02:08)
- گزارش تخلف مطلب