فقط میدانم که تو را دوست دارم؟!

عمر من اگر به انتها هم برسد پشت سرش دنیا هم خراب شود و قیامت هم از راه برسد باز هم دلیلی بر این همه دوست داشتن تو نمی یابم! فقط میدانم زاده شدم که تو را دوست داشته باشم و می خواهم که فقط تو را دوستت داشته باشم! چه دوست داشتنی که حتی حد و اندازه اش را هم خودم نمی دانم! نمی دانم از که بپرسم که بهم بگوید چرا من تو را دوست دارم! براستی شاید نیمه گمشده ی تو هم نباشم ولی بیشتر از نیمه ی گمشده ات تو را دوست دارم! چه دوست داشتنهای که جوابش را جز خدا کسی نمی داند! چه دوست داشتن هایت که من دانستم و تو ندانستی! چه شبها که تو خواب بودی و من نخوابیدم تا بیشتر تو را دوست داشته باشم! من آمده ام به تو بگویم که تو را دوست دارم! نپرس چرا و چگونه! چون خودم هم نمی دانم چرا و چگونه است که تو را دوست می دارم! اسم تو اکنون بدون اینکه خودت بدانی بر روی من است! خدا مرا به اسم تو صدا می کند! کاش اسم منم بر روی تو بود! گرچه اسم من قشنگ نیست و به تو نمی آید! ولی اسم تو زیباست و بر من که مثل تو زیبا نیستم خیلی می آید!