امروز دوشنبه 14 مهر 1404
http://sher.cloob24.com
0
تا بوده همین بوده که فراموش توام
بسی رنج بردم اما باز هم نابود توام
بارانی که نبارید به پاییز و زمستان
ز چشم من ریخته و من بارون توام
چه شبها که نخفتم و یاد تو کردم
دیگر همه دانند که مجنون توام
شاید تو یادم باشی و من ندانم
لیک تو بدان تا زنده ام یاد توام
شعر از: مصطفی رسولی
5
متن آهنگ شبانگاهان تا حریم فلک سروده ساعد باقری با صدای سید عبدالحسین مختاباد
شبانگاهان تا حریم فلک چون زبانه کشد سوز آوازم
شرر ریزد بی امان به دل ساکنان فلک ناله ی سازم
دل شیدا حلقه را شکند
تا برآید و راه سفر گیرد
مگر یکدم گرم و شعله فشان
تا به بام جهان بال و پر گیرد
خوشا ای دل
بال و پر زدنت
شعله ور شدنت در شبانگاهی
به بزم غم
دیدگان تری، جان پر شرری، شعله ی آهی
بیا ساقی
تا به دست طلب گیرم از کف تو
جام پی در پی
به داد دل ای قرار دلم
نوبهار دلم می رسی پس کی؟
چو آن ابر نو بهار من
به دل شور گریه دارم من
می توانم آیا نبارم من؟
0
بی تو تمام می شود!
خنده حرام می شود!
چشم و دلی به سینه بود!
سالهاست که نخفته بود!
امشب به خواب می شود!
بی تو امید و آرزو خیالی خام می شود!
راه رسیدن به تو رو به آسمان می شود!
بگو کجا رفته ای!
بگو کجا نشسته ای!
کاش خدا سخن می گفت!
این همه درد و رنج و آه
می گفت تمام می شود!
متن از: مصطفی رسولی
0
قسم نام تو خورده ام خدا به خواب دیده ام
کمی سرابی از بهشت به چشم خدا دیده ام
تنها زیر باران بوده ام با تن و دو چشم خیس
کاش به خیال گفته بودیم اسم مرا فقط نویس
نبودی و زندگیم نبود جز سرابی کم و بیش
به خواب هر شبم خداست تو ولی به راه خویش
شعر از: مصطفی رسولی
1
رویای ناتمام من با تو تمام می شود
دستی بکش بر سر من دلم کباب می شود
تا تو به من نظر کنی ستاره خواب می شود
به خواب چشم من بیا قصه تمام می شود
بعد باران که شد پیراهن رنگارنگ بپوش
جام ز دستم بگیر شراب دست من بنوش
پشت تمام خیال من بوی خدا می دهی
درون خانه ام بیا بوسه بی گناه می دهی
شعر از: مصطفی رسولی
1

BU Akşam öl-r-m"

Bu akşam öl-r-m beni kimse tutamaz

Sen beni tutamazsın yıldızlar tutamaz

Bir uçurum gibi d-şerim gözlerinden

Gözlerin beni tutamaz

D-şlerinde b-y-r-m b-y-r-m kabusun olur öl-r-m

Bir şiir yazarım bir t-rk- söylerim

Bir sen olurum bir ben öl-r-m

Bu akşam öl-r-m sırf senin için

Beni öl-m bile anlamaz

Bu akşam öl-r-m beni kimse tutamaz

Sen beni tutamazsın yıldızlar tutamaz

Bir uçurum gibi d-şerim gözlerinden

Gözlerin beni tutamaz

D-şlerinde b-y-r-m kabusun olur öl-r-m

Bu akşam öl-r-m sırf senin için öl-r-m

Beni öl-m bile anlamaz

0
می نویسم تو بعد از من این ترانه به آواز بخوان
آهی که به گلوم بود و نگفتم تو به فریاد بخوان
غم نان نذاشت بخندم اما عاشق تو بودم
دور از تو و به خیال روبروی تو نشسته بودم
خط پیشانی من یادگار خنده ی کودکیهایم بود
همه درد تو به جانم نام تو یک عمر به زبانم بود
هرچه به عمر خودم نگفتم جای من به همه بگو
اول اسم خودت رو بخوان بعدش اسم منو بگو
خواب دیدم عاقبت تو هم مرا فراموش کنی
تا که رفتم یار دگر بگیری و ترک آغوش کنی
عمر من کوتاه بود و دردهایم وه چه بی شمار
یکبار هم نگفتی با درد قلبت مرا دوست بدار
کاش فراموش کنم نام خودم و نام تو را
گرچه دلم شکستی بگو ببوسم دست تو را
دل نبریدم از تو که یکبار به محبت با من سخن نگفتی
هرچه به تو از عشق گفتم نشنیدی و جوابی بهم نگفتی
حسرت اینکه خواب باشیُ بگی بشین کنار بسترم
ماند به قلبم می روم اما نمی توانم از تو بگذرم
نگاه کس نکردم چون چشم تو آمد و دیوار کشید
تهدید کنان سیلی زد و یکباره مرا به زنجیر کشید
کاش میدانستی دوست دارم بگی مرا دوست بدار
بمان پیش من و حق نداری بری تا زیر چوبه ی دار
اکنون که میروم از شهر و دیار تو به جهنم یا به بهشت
دست خودم نبود اجل آمد و منم شدم اسیر سرنوشت
شعر از: مصطفی رسولی
1

Muazzez Abacı – Vurgun

Gözlerim uykuyla barıştı sanma

Sen gittin gideli dargın sayılır

Ben de bir zamanlar sevildim amma

Seninki d-ped-z vurgun sayılır

Yalan mı söyledin göz göre göre

Ne zaman dolacak verdiğin s-re

Gön-lden görd-ğ-m takvime göre

Aldığım her nefes birg-n sayılır

Armağan ettiğin kutsal mendile

Akarken içimi dağlayan çile

Manavgat denilen çağlayan bile

Benim gözyaşımdan durgun sayılır

Ne kadar zulmetsen ah etmem sana

Her iki cihanda g-l kana kana

Seninle cehennem öd-ld-r bana

Sensiz cennet bile s-rg-n sayılır

0
مانده به یادم هنوز مادر بزرگی که نیست
خانه کوچک او مانده به جایش ولی
خودش اما دیگه نیست
یک اتاق و یک قالی همه ی ثروت او بود
حیاط کوچک او پر از گل های میخک بود
چایی مادر بزرگ عطر و بویی دیگه داشت
گفته بود بین همه مرا بیشتر دوست داشت
مادر بزرگ ساده بود
رفت و چیزی جا نداشت
بزرگ شدم فهمیدم
برای ما بچه ها
اصلا چیزی کم نذاشت
پیش خدا رفته و چایی برای خدا دم می کند
کنار او نشسته با لبخند ساده اش نگاه ما می کند
شعر از: مصطفی رسولی
0
شاید خدا ندیده باشم ولی تو را دیده ام
خدا مرا رانده چون سیب باغ تو چیده ام
حرفی نزد خدا ولی صدای تو را شنیده ام
به صدای آرام تو اسم خودم را شنیده ام
به رگ گردن نیستی همیشه همین جایی
رفتن بلد نیستی بروی هم دوباره می آیی
سیب خوردم نراندیُ لب من بوسیده ای
یک سیب هم برایم ز باغ خود چیده ای
شعر از: مصطفی رسولی